Materiële vaste activa zijn langetermijnactiva die essentieel zijn voor de uitbating van het bedrijf en die niet gemakkelijk in geld kunnen worden omgezet. Het gaat hierbij om terreinen, gebouwen, voertuigen, industriële machines en gereedschappen. De totale waarde van de materiële vaste activa kan variëren van een zeer gering tot een erg hoog bedrag ten opzichte van de totale activa. Industrieën of bedrijven die een groot aantal vaste activa nodig hebben, worden beschouwd als kapitaalintensief.
De materiële vaste activa leveren theoretisch gezien economische voordelen op voor een onderneming voor een langere periode dan een jaar.
Inboeking en waardering van de materiële vaste activa
De materiële vaste activa worden opgenomen in de jaarrekeningen van de onderneming, meer bepaald in de balans. Ze worden geëvalueerd/gewaardeerd in functie van hun historische aanschafkosten, dat wil zeggen de reële aankoopkosten, en de kosten die met het voorziene gebruik van de activa samenhangen. Bij de aankoop van een gebouw bestemd voor de detailhandel bestaan de historische kosten bijvoorbeeld uit de aankoopprijs, de transactiekosten en iedere verbetering die aan het gebouw wordt aangebracht om het aan te passen aan zijn voorziene gebruik. De waarde van de materiële vaste activa wordt regelmatig bijgesteld, over het algemeen naar beneden, als gevolg van hun gebruik en afschrijving. Deze afschrijving dient om deze activa te devalueren naarmate ze worden gebruikt. Terreinen worden niet afgeschreven, aangezien hun levensduur niet beperkt is in de tijd. Ze kunnen over het algemeen wel in waarde omgezet worden en worden weergegeven aan hun huidige marktwaarde. Het saldo van de rekening van de materiële vaste activa wordt in elke verslagperiode opnieuw berekend en wordt na verrekening van de historische kostprijs en de afschrijving de boekwaarde genoemd. Dit cijfer wordt opgenomen in de balans.
Hoewel materiële vaste activa over het algemeen bedoeld zijn om door de onderneming behouden en gebruikt te worden tijdens haar activiteiten, worden ze als een actief beschouwd omdat ze geliquideerd kunnen worden. Dat is bijvoorbeeld het geval wanneer ze niet langer worden gebruikt of wanneer een bedrijf in financiële moeilijkheden verkeert. Het is belangrijk op te merken dat het onwaarschijnlijk is dat het bedrijf winst zal boeken op de verkoop van een actief, ongeacht de reden waarom het een deel van zijn materiële vaste activa verkoopt.
Hoe kan u de verwerving van een materieel vast actief financieren?
Om de verwerving van een materieel vast actief te financieren kan de overnemende vennootschap haar eigen middelen aanwenden om de aankoopprijs te betalen. Ze kan ook een kortetermijnkrediet aanvragen bij de verkoper (vendor loan).
In de meeste gevallen zal de onderneming echter een beroep doen op een krediet om deze investering te financieren.
Een leasing is een van de mogelijke financieringsbronnen voor materiële vaste activa. Deze vaste activa blijven in dat geval eigendom van de uitgever van de leasing. De terugbetalingen worden gedaan via de betaling van huurgelden en de financiering voorziet in een aankoopoptie aan het einde van de leasing, wat over het algemeen overeenkomt met 1% van de waarde van de investering. Van zodra deze optie wordt uitgeoefend, wordt de materiële investering volledig eigendom van het bedrijf. Een nadeel van dit soort financiering is dat de eerste huur doorgaans wordt verhoogd (bijv. 20% van de investering) en overeenkomt met de vereiste kapitaalinbreng. Hierdoor kan de kasstroom van het bedrijf de eerste maanden van de investering onder druk komen te staan.
Een andere financieringsbron is het aflosbare bankkrediet. Dat vereist vaak een inbreng van eigen vermogen van de onderneming. Als het krediet geen aflossingsvrije periode inhoudt, kan dit de kasmiddelen van het bedrijf de eerste maanden van de investering ook onder druk zetten.
Publieke investeerders kunnen ook de verwerving van materiële vaste activa, zoals gebouwen, financieren of samen met traditionele financiers of Look&Fin cofinancieren.
Look&Fin biedt via crowdlending een efficiënte aanvullende oplossing voor de financiering van materiële vaste activa.
-
In de meeste gevallen wordt de Look&Fin-lening beschouwd als een inbreng van eigen vermogen, wat als hefboom kan dienen voor een traditionele financiering en de eigen inspanning die vereist wordt door een bank of openbare investeerder kan vervangen.
-
De snelheid waarmee de analyse gevoerd wordt en een antwoord geboden wordt, maakt het mogelijk om kansen meteen aan te grijpen en de planning van de transactie na te leven.
-
Het gaat om een flexibel product met looptijden (van 6 tot 60 maanden) die perfect afgestemd kunnen worden op de levensduur (of de afschrijving) van het materieel actief. Er kan bijvoorbeeld een aflossingsvrije periode opgenomen worden in de structurering van de financiering.
-
In het kader van een leasing kan Look&Fin de eerste vermeerderde huurkost financieren.
De nadelen?
De rentevoet is hoger dan bij een bankfinanciering, maar wordt gerechtvaardigd doordat er geen garanties vereist zijn en wordt voornamelijk uitgevlakt door de WACC van de operatie (Weighted Average Cost of Capital, of de gewogen gemiddelde kosten van het vermogen). Het deel dat door Look&Fin gefinancierd wordt, wordt immers vaak aangewend om een transactie af te ronden aangezien dit het eigen vermogen kan aanvullen dat door de bank vereist is. Door een hogere rentevoet te dragen op een klein deel van de behoefte verzekert de lener dat hij het bankkrediet verkrijgt, dat op zijn beurt het grootste deel uitmaakt van de financiering en dus van de weging van de kost van de transactie.
